Жыхары ЖК пад Мінскам усім кварталам ратавалі рэдкую яшчарку. Аказалася, гэта была цацачная
Жыхары ЖК «Пірс» разгарнулі цэлую ратавальную аперацыю. Але вынік аказаўся нечаканым.

Жыхары ЖК «Пірс» у Мінскім раёне разгарнулі цэлую аперацыю па выратаванні рэдкай яшчаркі, якая замярзала на вуліцы. То, што яшчарка не рухалася, нікога не збянтэжыла: вырашылі, што яна замерзла ад холаду.
Аднак на наступную раніцу яна таксама не пачала рухацца. Праз суткі стала зразумела: цуду не здарыцца — жывёліна зробленая з сілікону, пiша Onliner.
Заўважыла яшчарку каля пад'езда дзіця, расказала пра знаходку маці, а тая выклала фатаграфію ў агульны чат з пытаннем, хто згубіў жывёлу. На паведамленне ніхто не адгукнуўся, а праз некалькі гадзін яшчарка заставалася ўсё на тым жа месцы.
«І тут ужо пачаліся перажыванні, што яна замерзне, дзе гаспадары, можа, хто-небудзь возьме яе на ператрымку. У нас у цэлым людзі ў квартале вельмі клапатлівыя — не раз ужо ратавалі катоў з кацянятамі, прыстройвалі іх», — расказала жыхарка «Пірса» Дар'я.
У чаце адгукнуліся заводчыкі, у якіх ёсць свае яшчаркі. Яны вызначылі, што гэта белая агама — вельмі рэдкі від. Даволі хутка знайшоўся чалавек, які быў гатовы ўзяць яе ў свабодны тэрарыум, але атрымлівалася прыехаць у яго толькі на наступны дзень.

«Таму ён прасіў на дзень узяць яе дадому ў слоік, каб не замерзла — інакш загіне, шкада. У мяне ёсць котка, таму кацянят я ніколі не магла ўзяць сабе. А тут — вырашылася. Знайсці трохлітровы слоік не праблема», — успамінае Дар'я.
На выратаванне жывёліны яна адпраўлялася ўжо ўвечары. Яшчарка выглядала замерзлай, увогуле не рухалася. Эксперты меркавалі, што яна ўпала ў анабіёз.
«Калі я падталківала яе ў слоік, у яе пачалі варушыцца лапкі — і ўсе ўзрадаваліся, што яна жывая і атрымаецца яе выратаваць. На выпрастаных руках я панесла яе дадому. Бо, праўда, не ведала, укусіць яна ці не, ядавітая ці неядавітая, як адрэагуе на такія пасягальніцтвы. Адвяла дадому — і мне пачалі пісаць, як правільна за ёй даглядаць.
Паставіла побач з батарэяй, загарнула ў ручнік вялікі бутыль каля яе, каб яна адтаяла. А ўсе суседзі дружна пыталіся, як справы ў яшчаркі», — кажа Дар'я.
Дзяўчына прызнаецца, што мінімальныя сумненні ў яе былі — занадта мутнымі ў яшчаркі здаваліся вочы. А раптам гэта цацка? Але муж запэўніў: так, гэта ўсё з-за стану, не можа цацка быць такой рэалістычнай.

Высветлілася — можа. То, што і на раніцу яна не пачала рухацца, узмацніла сумненні. Да таго ж суседзі ўзгадалі, што дзеці гулялі з яшчаркай з адарванай ножкай — гэта было яе пазнавальнай рысай, а нехта даслаў у чат спасылку на краму з вельмі падобнай цацкай.
Больш дэталёвае вывучэнне паказала: гэта сапраўды сілікон — лапы моцна расцягваліся. Падабенства ўзмацняў пыл ад знаходжання на вуліцы. Пазней знайшоўся і маленькі гаспадар цацкі. Дарэчы, ножку яна згубіла ў сапраўднай сутычцы з хатняй коткай.
«Я напісала суседзям: дзякуй усім за клопат, суткі мы ратавалі цацку. Але думаю, што гэта найлепшы вынік гэтай гісторыі. Смяяўся ўвесь квартал і смяецца дагэтуль», — адзначыла Дар'я.
Каментары
Na Sen Eustetyjusu zachavaūsia stary fartyfikacyjny rajon, z časoū hramadzianskaj vajny ū USA. U toj čas vyspa vykarystoūvalasia francuzami dlia pieravalki/pastačaņnia zbroi.
Ciapier tam niby muzej, a haspadarac` u im vo hetyja vo...